Mijn hoofd

Hout en acrylverf
50 x 15 x 15 cm

Eerst tekende ik een zelfportret met spiegel, maar zonder op het papier te kijken. Het leek eigenlijk best aardig.

De tekening nam ik over op triplex. De stukken zaagde ik uit met een figuurzaag. Daarna zette ik het geheel weer in elkaar. Bij dit kunstwerk schreef ik het volgende gedicht.

TWEELUIK

Mijn hoofd is vol (de vensters dicht)
De hemel spreekt (ik hoor mij niet)
Ik luister niet (met ogen moe)
Verwijt mijzelf (de buitenkant)
Hoe leeg ik mij (het cirkelt rond)
Er zeurt zoveel (in ’t hoofdgemaal)
De linkse kant (de rechterhelft)
Mijn theorie (blijkt drijvend zand)
Ik stop er mee (wat orde was)
Verloren gaan (de chaos neigt)
Wat is geweest (verleden tijd)
Het houdt niet op  (de dood kijkt toe)
Een slechte dag (uit goed ontstaan)

De duisternis (een sprankje licht)
Nu is het stil (mijn zinnen zelfs)
De hemel roept (een kleine klank)
Ik kom er aan (met hart en hoofd)
De aarde zet (mijn voeten neer)
Ik pak de hand (van wie hem reikt)
En kies de weg (de bloemenberm)
De zon komt op (het vensterlicht)
Het leven lacht (mijn glimlach zacht)
De dood doet mee (mijn kameraad)
De hemel weet (dat ik mij hoor)

Share on Facebook0Pin on Pinterest0Share on LinkedIn0Email this to someone