Of het nu om een muziekstuk gaat, een toneelstuk of een schilderij, het werk is bedoeld om aan mensen te tonen. Een uitvoering dus, of een tentoonstelling. Tegenwoordig is het aanbod van kunstwerken enorm groot en alleen met erkenning van het werk, naamsbekendheid en heel veel geluk zal de kunstenaar er in slagen zijn werk naar buiten te brengen. En dat is al een ambacht op zichzelf. Want om het werk te laten zien of horen moet de kunstenaar de juiste mensen om zich heen verzamelen, die de locatie en publiciteit regelen. Deze ‘manager’ regelt alle zaakjes waar de kunstenaar, omdat hij nu eenmaal kunstenaar is, geen verstand van heeft.
Als voorbeeld een schilderijenexpositie. Er moeten worden nagedacht over de doelgroep die je het werk wilt laten zien. Is een galerie geïnteresseerd of een museum wellicht? Het lobbyen wordt in gang gezet. Vaak willen overheidsinstanties, ziekenhuizen en banken wel graag schilderijen exposeren. Maar is dat wel de doelgroep? De keuze van de expositieplek is mede bepalend voor de verkoop van werk. Als de ruimte minder geschikt lijkt voor het werk maar de instanties dringen wel bij de kunstenaar aan, dan is een goede afspraak met de kunstenaar over het aankoopbeleid en de verzekering van de schilderijen opportuun. Ook afspraken op de wijze waarop en de plaats waar de schilderijen worden opgehangen de openingstijden doen er toe. Bij het uitvoeren van muziekstukken en toneelspel gelden uiteraard weer andere regels en eisen, zoals onder andere de kwaliteit van de uitvoerenden, de repetities en de kaartverkoop.
Dat kunst zin heeft staat buiten kijf gezien de toenemende belangstelling voor concerten, toneel en beeldende kunst in de overvolle musea. Gelukkig maar dat zoveel kunstenaars bereid zijn de creatieve impulsen uit hun innerlijk leven met anderen te delen. De maatschappij heeft het nodig, we kunnen niet zonder. Kunst moet!
0
0
0
