Een gedicht wordt poëzie wanneer het je lukt om voor de meest begrijpelijke woorden een omschrijving of een alternatief te gebruiken. Soms kun je zelfs een nieuw door jou verzonnen woord gebruiken.
Woorden als ‘hart’, ‘ziel’, ‘ogen’, ‘droom’ en ga zo maar door, zijn clichéwoorden. Ze zijn natuurlijk niet verboden, maar kunnen beter vermeden worden.
Je moet echter ook weer oppassen dat je niet overdreven veel poëtische woorden in je gedicht stopt. Enfin, de meningen hierover zijn verdeeld bij dichters.
Hieronder een ‘sonnet’ met voornamelijk foute woorden.
Zoenen
Het onstuimige liefhebben streelde haar geest
als breekbare bloemen troosteloos dansend
de hemelpoort kwelde het geluk in haar handen
ontstaan uit de contouren van het avondrood
Daarvoor zweefde de chaos toen zalige pijnen
haar hart deed verscheuren tot zorgelijk zuchten
mismoedig mismaakt met haar tragische tranen
verdwenen haar kalknagels als sneeuw voor de zon
Toch vond zij zijn lippen in het nachtelijk gebeuren
een siddering galmde door haar nevelige ziel
niets kon haar verlangen doen verstenen
Ze zette haar spaarlamp op schijnen en licht
de dartele dichter zag haar kwelling en kuste
haar ijlings en fluisterde “Schat, dit is een heel fout gedicht”
0
0
0
